مقاومت یک میخ فولادی در برابر لهیدگی

دست و پا زدنِ پنج لحظه ای یعنی باید یک تا پنج بشمری. اون وقت اجازه داری یه بار دیگه اکسیژن رو تو ریه هاش پمپ کنی. بشمر: یک، دو، سه، چهار، پنج. پمپ کن. نتونستی؟ اون روزی که تو فشم دنبال برف تازه می گشتی رو پس بده. دوباره بشمر: یک، دو، سه، چهار، پنج. پمپ کن. نشد؟ به مردمک چشماش نگاه کن، تکون می خوره؟ نیمه بازه؟ انگار نیست، نه؟ پس بده. انتخاب کن. دوست داری اون باری رو پس بدی که تو جاده ی شمال اکبرجوجه می خوردید یا اون شبی که مامان نبود و با خنده گفت کوبیده بخوریم و تو هم زدی زیر خنده و لپش رو کشیدی؟ بشمار. تا پنج بشمار. ازش بخواه که برگرده خب. شاید که صدات رو شنید. بهش بگو اگه برگردی می ریم شمال. میریم همیشه شمال زندگی می کنیم. همون چیزی که می خواستی. مگه همینو نمی خواستی؟ مگه نمی خواستی بریم شمال؟ بیا دیگه، بیا بریم. فقط برگرد. چی شد؟ برنگشت؟ بشمار. تا پنج. پمپ کن. اون باری که از خواب بیدار شدی و حوصله نداشتی و رفتی از پشت بغلش کردی و برات خوند یه دختر دارم شاه نداره، از خوشگلی تا نداره رو پس بده. بشمر. تا پنج. نشد؟ پس بده. اون باری که راه می رفت، پشت فرمون می نشست و می اومد مدرسه دنبالت رو پس بده. بشمر، تا پنج. داری نمی تونی. باید بیشتر پس بدی. داره دورتر می شه. داره می ره. پس بده. تو نتونستی. باید همش رو پس بدی. باید بذاری بره. بهش بگو بابا، نمون. برو. اگه بمونی گیر میفتی. بهش بگو. پس بده. تمام لحظات رو. تمام بوسه ها. تمام لحظه ها. تمامش رو. پس بده. برو. مقاومت یک میخ فولادی در برابر لهیدگی...ادامه مطلب

هر روز دنبال نوشتنم. من نقطه ی A، و کلمات نقطه ی B. مدت هاست هر دو هم دایره ایم. می چرخیم و نمی رسیم. انگار. مقاومت یک میخ فولادی در برابر لهیدگی...

گفته بودم اغلب وقتی بابا رو می برم دیالیز و برمی گردم خونه چند دقیقه ای رو روی تختش دراز می کشم. می خوام لمس کنم دراز کشیدن روی تشک مواج تا چه حد عذاب آوره. هر بار چشمام رو می بندم و سعی می کنم الگوی پر و خالی شدن سلول های تشک رو متوجه بشم. می شمرم، یک، دو، سه... . اما هیچ وقت نتونستم به انتهای شمردن برسم چون هر بار روانم من رو از جایی که هستم می کنه و می بره یه جای دیگه که نمی دونم کجاست. هیچ وقت نتونستم متوجه بشم تو اون لحظات دارم به چی فکر می کنم. انگار که ارتباط بین من و اون چیزی که دارم بهش فکر می کنم قطع شده. ترس این روزها همون ترسیه که وقتی روی کاناپه ی تراپی دراز کشیدم و چشمام رو بستم بهم دست داد. سکوتی که توی مغزم هست. ارتباطی که بین روان و فکرم بوده و الان انگار مدت هاست قطع شده. انگار که دسترسی به اون چیزی که تا پیش از این داشتم رو دیگه ندارم و اگه دیگه هرگز نداشته باشم چی؟ اما هر بار سعیم رو می کنم و دوباره می شمرم. حتی یک بار پیش اومده بود که تا چهار بار سعی کرده بودم بشمرم. تا نزدیکی های شصت هم رفته بودما. ولی بازم انگار رفتم از جایی که بودم. دیروز یه آن به این فکر کردم که چرا از کرنومتر موبایلم برای اندازه گرفتن این زمان استفاده نکنم؟ ولی بعد فکر کردم همه ی اینها برای اینه که درک کنم دراز کشیدن روی این تشک چطوریه. مگه می شه کرنومتر اینو برای من مشخص بکنه؟ کاش کرنومتری بود که می تونست کمیت یک واحد کیفی رو اندازه بگیره. اون وقت می تونستم متوجه بشم که اندازه ی این رنج تا چند لول بالا رفته. صداش از یه جایی مثل سمت چپ بالای سرم می اومد. گفت "اوه، باید اضطراب زیادی رو متحمل بشی تو این مواقع". اما متاسفانه اون تراپیستم بود و تراپیست ها ولع خاصی دارن تا اضظرا مقاومت یک میخ فولادی در برابر لهیدگی...ادامه مطلب

آدمیزاد چقدر با یک فیلم تو ذهنش بازی بازی کنه که بتونه در موردش بنویسه؟ نهصد و نودو نه بار توی ذهنم از این فیلم نوشتم، اما هیچ وقت نتونستم بنویسمش. فلج شدم. انگار که دست و پام رو بسته باشن که نتونم در مورد این فیلم بنویسم. شاید اگه همون لحظه که برای اولین بار این فیلم رو دیده بودم در موردش می نوشتم همه چیز خیلی بهتر پیش می رفت، نه که مثل الان که ماه هاست دارم با یه قوست زندگی می کنم. احساس می کنم با نوشتن این قوست دست از سر من برمی داره و دیگه حس نکنم کسی بالا سرم ایستاده. ولی نمی تونم. کاش می تونستم. مقاومت یک میخ فولادی در برابر لهیدگی...ادامه مطلب

به اندازه ای بزرگ شده ام که ده ماه پیش، وقتی پزشک پدرم گفت پدرت دیگر نمی تواند حرکت کند و عنوان فلج اندام تحتانی وارد پرونده  ی پزشکی اش شد، حدس می زدم یک روزی، در خانه ی مان پدرم در حالی که روی صندلی پلاستیکی در حمام نشسته است و مادرم به سرعت تنش را مقاومت یک میخ فولادی در برابر لهیدگی...ادامه مطلب

قرار است به استادم بگویم دا دا دا دام. برگه های دا دا دا دام کف اتاق پخش هستند. اتودها، اما احساس می کنم حتی اگر تمام دنیا هم بیایند و پشتم بایستند، باز هم نمی توانم تکیه کنم و بلند شوم و روی شانه ی استادم بزنم و بگویم "هی، من مسئله را به شیوه ی خودم مقاومت یک میخ فولادی در برابر لهیدگی...ادامه مطلب

وقتی توی گوشم زمان و کیلومتری که راه رفته بودم را اعلام کرده بود متوقف شدم. کیلومتر هشتم را در هفتادمین دقیقه طی کرده بودم. نفس نفس می زدم. فکر کرده بودم هفتاد دقیقه چطور گذشت؟ از انقلاب تا آزادی رفته مقاومت یک میخ فولادی در برابر لهیدگی...ادامه مطلب

مواجهه با مصیب در دو صورت اتفاق می افتد. شکلِ هم‌پوشانی این دو صورت چیزی است که عوام از آن به عنوان "قوی بودن" یاد می‌کنند. اگر در اوج مصیبت لبخند بزنی، نشخوار کنی که خب این اتفاق هم بخشی از زندگی است مقاومت یک میخ فولادی در برابر لهیدگی...ادامه مطلب

سلام. من حالم داره به هم می خوره. از ونکومایسین و مروپنم حالم داره به هم می خوره. از ترافیک حالم داره به هم می خوره. حالم داره از ظلم به هم می خوره. از دمای بدن چهل درجه به هم می خوره. از بوق دستگاه د مقاومت یک میخ فولادی در برابر لهیدگی...ادامه مطلب

آقای شجریان یک اجرای خصوصی هم دارند که گمان می کنم تا به امروز شما از آن بی خبر بوده باشید. آقای کلهر و علیزاده و آقای همایون هم اتفاقا بودند. شب بود، می دانی دوست من؟ شب ها ناله ها صدای ناله ی بیشتری مقاومت یک میخ فولادی در برابر لهیدگی...ادامه مطلب